.....

برادر پزشک مهری یک متخصص گوش وحلق وبینی رو معرفی کرد .

من وپدرم ومهری رفتیم مطبش .بعداز معاینه اولیه ، منو فرستاد به

قسمت اودیومتری که با دستگاهی خاص میزان شنوائی رو مشخص

 میکردند.

بعد از ادیومتری دکتر به ما گفت که من مشکل شنوائی دارم وهرچه زمان

بگذره  ،میزان شنوائی من کمتر میشه وعجیب تر اینکه گفت ، این مورد

در ایران بسیار نادره  چون بیشتر تو نژاد اروپائی دیده میشه که معمولا

توسنین چهارده به بعد مشخص میشه ومتاسفانه کاری برای بهبود من

 نمی تونه انجام بده ، چون من باید جراحی بشم  ووسایل مورد نیاز این نوع

جراحی در ایران وجود نداره .

پدرم از دکتر خواهش کرد که برای من هر کاری که میتونه بکنه

دکتر گفت ، در ایران شاید فقط بیمارستان نیروی هوائی بتونه این جراحی

رو انجام بده ، اون هم بدلیل اینکه بخش شنوائیش بسیار مجهزه بخاطر

نیازی که برای تست شنوائی خلبانها دارند ،ممکنه وسایل مورد نیاز جراحی

 گوش منو داشته باشند.

دکتر گفت که حتما سری به این بیمارستان بزنیم شاید موفق بشیم.

چه بدبختی بزرگی در انتظار من بود .

نا شنوائی در اینده 

 

تا بعد

نظرات 1 + ارسال نظر
سامان یکشنبه 14 اسفند‌ماه سال 1384 ساعت 12:10 ق.ظ

یه شبی بی تو تودفترچه قلبم اونجا که آخرش به سرگذشته

زیر اسم خودمون واست نوشتم راست می گی که اون گذشته ها گذشته

تو منو با دریا دریا اشک چشمام نمی خواستی
اخه تو بیشتر از اون گریه ی من گریه می خواستی
تو منومثل یه بازیچه می خواستی
اما من واست می مردم..............

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد