.....

یک ماه از صحبت من با مادرم گذشته بود.در این یکماهه چند بارپدرمسعود

از مشهد به خونه ما تلفن کرد وبا پدرم صحبت کرد .من نفهمیدم چه صحبت

هائی کردند ، فقط میتونستم فکر کنم که حتما درباره من ومسعود وقول

وقرار های خودشون بوده .

مسعود هم مطابق معمول هر هفته میومد ، اما با صورتی خوشحال وخندان

در عوض من عصبی وتند خو بودم وخیلی سریع رفتن خونه بابوسو بهانه

میکردم واز خونه فرار میکردم .

میدونستم پدرم مخالفت منو میدونه ومیدونستم که میدونه من بلاخره

مجبور به قبول خواسته اش هستم ، در نتیجه زیاد به من سخت نمی گرفت

واعتراضی نسبت به رفتارم با مسعود نمیکرد ،چون به مادرم گفته بود وقتی

باهم ازدواج کردند عشق ومحبت هم برای من بوجود میاد.

یکبار پدرم به من گفت که چرا برنامه نمیذاری با دوستات ومسعود برین

بیرون که من گفتم ، دوستام برنامه های جمعه شون بهم خورده ووسط

هفته برنامه سینما رفتن داریم .، ومن ترجیح میدم که اخر هفته ها رو با بابوس

ومادرم باشم .

بعد از ظهر جمعه ها کمی دیر تر بر میگشتم تا مسعود رفته باشه ومن مجبور

به صحبت کردن باهاش نباشم .

به خودم میگفتم ، این فرارها تا کی میتونه ادامه پیدا کنه .حداکثر یکماه دیگه

بعد چی میکنی ؟همسرت میشه وباید یک عمر همراه وهمدمش باشی.

وبرای این سئوالم جوابی نداشتم .

 

 

تا بعد

نظرات 1 + ارسال نظر
یگانه چهارشنبه 31 خرداد‌ماه سال 1385 ساعت 01:49 ق.ظ http://k

سلام...
مدتی نبودم اما تمام اون قسمتهایی که نبودمو تکرارشو خوندم!
خسته نباشی...
ممنون برای داستان قشنگت

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد