.......

کم کم با اوضاع خونه اشنا شدم .بعد از ظهر ها که فرزین بود راحتر بودم،

وکمتر احساس دلتنگی وغریبی میکردم .گاهی وقتها با فرزین میرفتم بیرون

واخر هفته هاهم خونه بابوس ومادرم بودم که باز مثل همیشه ارزوی

رسیدن اخر هفته هارو داشتم.

یک مسئله بود که اذیتم میکرد ، اونم دیدن تلویزیون بود، چون حالا دیگه به

مرور شنوائیم کم شده بود واصلا نمی تونستم صدای تلویزیون رو بشنوم.

روزهائی که سریال پیتون پلیس رو میداد فرزین صدای تلویزیونو زیاد میکرد

که همیشه با اعتراض بقیه روبرو میشد، ولی فرزین میگفت که صداش

کمه ونمی تونه بشنوه ، ومن احساس بدبختی میکردم.

وقتی میرفتیم تو اطاقمون ، فرزین منو بغل میکرد ومیگفت ، صبر

داشته باش ، همه چی درست میشه ، من بهت قول میدم ، طاقت بیار

ومن میگفتم که این خونه بهترین جائیه که من زندگی میکنم چون تو

کنارم هستی وبا خانواده پر جمعیت ومهربون تو هستم وحالا معنی

خانواده رو می فهمم ، تو خونه ما فقط من بودم وپدرم .

ایا این حرف من حقیقت داشت ؟

یا خودمو گول میزدم .......

 

 

تابعد

 

نظرات 4 + ارسال نظر
شکوفه جمعه 5 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 01:50 ق.ظ http://haramedelam.blogsky.com

سلام ...

زندگی کردن با جمع مزیتهایی داره و دوستداشتنی هست

ولی باید بخاطر این مزیتها باید خیلی چیزها متحمل بشی ..

موفق باشی عزیزم و خوشبخت ..

در پناه حق

شهرام جمعه 5 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 02:32 ق.ظ http://www.shahramclub.blogsky.com

سلام وبلاگ جالبی داری

هدا شنبه 6 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 04:46 ق.ظ http://dokhtarebarfi.blogsky.com

سلام

من اپ کردم...

یگانه چهارشنبه 10 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 02:44 ق.ظ http://kolbemehrabooni.blogsky.com

سلام...
می دونی خوندن و دنبال کردن داستان وبلاگت برام شده مثل دنبال کردن یه سریال تلوزیونی!!!!
قشنگ و جالبه...
شاد و سلامت و موفق باشی عزیز.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد